De langwerpige site gaf aanleiding tot twee aan elkaar geschakelde horizontale volumes, uitgestrekt in het landschap.

Een massief en gesloten karakter kenmerkt de straatzijde, waar baksteen overheerst. De zijde gericht naar het kerkhof kent een zachtere materialiteit in hout schrijnwerk en grotere transparantie. Samen dragen ze bij aan het ritueel van benaderen, betreden en verlaten.

Het eerste, hogere volume, herbergt de meer publieke ruimtes waaronder de hoofdtoegang en aula, beide verbonden door een lichtgalerij. Draaiende wandpanelen laten de galerij en de aula elegant in elkaar overlopen.
Een tweede lager volume kreeg een geborgen en ingetogen karakter. Hierin zijn de groetruimtes geschakeld rond een patio. Deze patio beëindigt tevens het zicht bij het binnenkomen. Het publieke karakter vervaagt naarmate men het gebouw verder binnendringt.