Elk jaar rond deze tijd, medio april, komen mensen van heinde en ver naar Haspengouw en verdringen zich op de Romeinse Kassei tussen de plantages om te kijken hoe het wonder van de bloesemende fruitbomen zich, telkens opnieuw, voltrekt. Maar wat nog veel mooier is dan het massieve kleurgeweld van rijen en rijen laagstamboompjes, is een eenvoudige, met meidoornhagen of bakstenen muurtjes omsloten boomgaard, met enkele goed geplaatste hoogstam fruitbomen, zoals we deze soms nog zien bij oude hoeves of kasteeldomeinen. In de zomer brengen ze als natuurlijke parasols schaduw en verkoeling in tuinen en huizen. In het najaar kunnen we hun vruchten plukken, of doen de dieren er zich aan te goed, waarna ze weer intens verkleuren, om te eindigen in grillige bladloze silhouetten die tegen een koude hemel afsteken. Wat is er mooier, dan wonen rondom een fruitboomgaard?

Met ons ontwerpvoorstel willen we het karakteristieke Haspengouwse landschap opnieuw op de site introduceren, en er het wonen organiseren rondom een afhellende fruitboomgaard, in een coulisselandschap met dreven, meidoornhagen en huizenrijen.

We volgen daarbij een helder patroon, dat gebaseerd is op het natuurlijk reliëf en aflopende hoogtelijnen, die als basis dienen voor een padennetwerk dat alle uithoeken van de wijk met elkaar verbindt. Zo doen we een flexibel raamwerk van bouwvelden ontstaan, dat met een cataloog aan woontypes al naargelang de (mogelijks wijzigende) woonbehoeften kan worden ingevuld.

We maken een buurt die de hand reikt naar haar omgeving, zich uitnodigend opstelt, maar zelf ook aansluiting zoekt met de collectieve speel- en ontmoetingsplekken langs het fruitspoor. We ontwerpen robuuste, betaalbare architectuur, die zijn plaats kent in het landschap, maar nog voldoende onderscheidend vermogen en identiteit heeft om zich de woning toe te kunnen eigenen.